بررسی دیدگاه‌های فقهی درباره‌ی دیه‌ی شکافتن لب

یک وکیل پایه یک دادگستری گفت: نمایان شدن دندان‌ها موضوعیت ندارد و از باب غلبه بیان شده است بنابراین اگر کسی دندان نداشته باشد و لب او شکافته شود به گونه‌ای که اگر دندان می‌داشت نمایان می‌شد باز هم دیه مذکور به آن تعلق می‌گیرد...

بهزاد اکبرآبادی در گفت وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در ادامه مبحث دیه لب اظهارکرد: دیدگاه‌هایی که از سوی فقها در مورد موضوع ماده 395 قانون مجازات اسلامی ارائه شده این است که اگر هر دو لب شکافته شود به گونه‌ای که دندان‌ها نمایان شود، چنانچه بهبودی حاصل نکند یک سوم دیه پرداخت می شود و اگر بهبودی پیدا کند یک پنجم دیه به آن تعلق می گیرد.

وی افزود: اگر یکی از لب ها شکافته شود یک سوم دیه همان لب پرداخت می شود و چنانچه بهبودی پیدا کند یک پنجم دیه آن پرداخت می شود و هیچ خلافی هم در این مساله وجود ندارد.

وی ادامه داد: دیدگاه دیگر این است که اگر لب، شکافته شود ارش برای آن پرداخت می‌شود چه بهبودی حاصل کند و چه خوب نشود هرچند اگر بهبودی پیدا نکند ارش آن بیشتر است.

اکبرآبادی خاطرنشان کرد: یک نظریه هم همان است که از امیرالمومنین آمده است که هرگاه لب بالا قطع شود پانصد دینار دیه آن است و اگر مقداری از آن قطع شود به حساب آن دیه پرداخت می‌شود و اگر شکافته شود به گونه‌ای که دندان ها نمایان شود و مداوا شود و بهبودی حاصل کند صد دینار دیه آن است وآن یک پنجم دیه لبی است که قطع می‌شود.

وی تصریح کرد: ممکن است از ظاهر ماده چنین استنباط شود که پرداخت دیه موضوع این ماده در صورتی است که همه دندان‌ها نمایان شود اما به نظر نمی رسد منظور قانونگذار چنین چیزی باشد هرچند دو مؤید برای این احتمال وجود دارد؛ یکی اینکه در کلام برخی از فقها آمده است که "لب شکافته شود و چیزی از آن باقی نماند" و دیگر اینکه اصولا مقدار شکاف لب باید در میزان دیه تأثیر داشته باشد و لبی که دو سانتی‌متر آن پاره می شود با لبی که 10 سانتی‌متر آن پاره می‌شود دیه یکسانی نداشته باشد.